Würth MIG 180-5S Mode D'emploi Original page 197

- Spawanie będzie przebiegać ze słyszalnym
odgłosem podobnym do skwierczenia smażonych
jajek.
b. Gdy używana jest zbyt cienka
elektroda
- Ścieg spoiny będzie zbyt wysoki i nieregularny
- Trudno będzie podtrzymać łuk
c. Gdy używana jest zbyt gruba
elektroda
- Łuk przetopi na wylot cienkie arkusze metalu
- Będzie następować podtapianie ściegu spoiny
- Ścieg będzie płaski i porowaty
- Elektroda może przymarznąć lub przykleić się do
elementu spawanego.
UWAGA: Tempo przesuwania się ponad spawanym
elementem również ma wpływ na spoinę. Aby
zapewnić właściwe wtopienie i wystarczającą
ilość stopiwa, łuk należy przesuwać wzdłuż szwu
spawalniczego powoli i równomiernie.
(patrz rys. M na stronie 10)
Obsługa
1. Ustawianie odpowiedniego natężenia
prądu
Spawarką można spawać z zastosowaniem
elektrod o średnicach 2,5 mm, 3,2 mm i 4 mm.
Nie istnieje złota zasada pozwalająca dokładnie
określić odpowiednie natężenie prądu do każdej
sytuacji. Aby określić prawidłowe parametry do
wykonywanego zadania, najlepiej przetestować
wykonywanie spoin na kawałku metalu, który
odpowiada spawanym elementom. Ilość ciepła
niezbędnego w procesie spawania zależy od
rodzaju elektrody i grubości elementu spawanego.
Cięższe i grubsze elementy metalowe wymagają
większego prądu (natężenia prądu), podczas gdy
elementy lżejsze i cieńsze wymagają mniejszego
natężenia prądu.
2. Techniki spawania
Najlepszym sposobem opanowania techniki
spawania są krótkie sesje praktyczne w regularnych
odstępach czasu. Wszelkie spoiny próbne należy
wykonywać na kawałkach złomu, które można
wyrzucić. Nie należy próbować dokonywać napraw
cennego sprzętu, dopóki spawacz nie będzie
zadowolony ze swoich umiejętności, a jego spoiny
próbne nie będą wyglądać dobrze i nie będą
zawierać wtrąceń żużla ani wtrąceń gazowych.
2.1 Trzymanie elektrody
Najlepszy sposób na trzymanie uchwytu elektrody
to sposób najwygodniejszy dla danego spawacza.
Aby ustawić elektrodę na elemencie spawanym
podczas zajarzania łuku wstępnego, konieczne jest
trzymanie elektrody prostopadle do spawanego
elementu. Po zajarzeniu łuku kąt elektrody
względem spawanego elementu powinien wynosić
od 10 do 30 stopni. Pozwoli to na dobre wtopienie
przy minimalnych rozpryskach.
2.2 Zajarzanie łuku
OSTRZEŻENIE!
EKSPOZYCJA NA ŁUK SPAWALNICZY JEST
SKRAJNIE SZKODLIWA DLA OCZU I SKÓRY.
- Nie wolno zajarzać łuku ani rozpoczynać
spawania bez odpowiednich środków ochrony.
- Należy nosić ognioodporne rękawice spawalnicze,
grubą koszulę z długimi rękawami, spodnie bez
mankietów, wysokie buty i przyłbicę lub osłonę
spawalniczą.
Zarysować spawany element końcówką elektrody,
aby zajarzyć łuk, a następnie szybko unieść ją tak,
aby uzyskać przerwę ok. 3 mm między elektrodą
a spawanym elementem.
(patrz rys. N na stronie 10)
Ważne jest, aby podczas procesu spawania
zachowywać tą przerwę: nie powinna być ani
za mała, ani za duża. Jeśli będzie zbyt mała,
elektroda będzie kleiła się do spawanego elementu.
Jeśli będzie zbyt duża, łuk zgaśnie. Zachowanie
właściwej przerwy wymaga dużego doświadczenia.
Początkujący spawacze mogą częściej borykać
się z przylegającą elektrodą lub gasnącym łukiem.
Gdy elektroda przyklei się do spawanego elementu,
należy delikatnie zakołysać nią do przodu i tyłu,
aby ją oddzielić. W przeciwnym przypadku wystąpi
zwarcie, które doprowadzi do przeciążenia spawarki.
Prawidłowemu łukowi towarzyszy ostry, trzaskający
dźwięk. Dźwięk ten jest podobny do skwierczenia
słyszanego podczas smażenia jajek. Aby położyć
ścieg spawalniczy, wymagane są tylko 2 ruchy: w dół,
a następnie w kierunku prowadzenia spoiny.
(patrz rys. O na stronie 10)
2.3 Rodzaje ściegów spawalniczych
W dalszej części omówiono ściegi stosowane
najczęściej podczas spawania łukowego.
Ścieg graniowy tworzy się, gdy elektroda porusza
się po linii prostej i jest utrzymywana centralnie
ponad spoiną.
(patrz rys. P (a) na stronie 10)
197