Publicité
Les langues disponibles
Les langues disponibles
I ODŁĄCZENIU Z SIECI ZASILANIA.
PODŁĄCZENIA ELEKTRYCZNE POWINNY BYĆ WYKONANE WYŁĄCZNIE
PRZEZ PERSONEL DOŚWIADCZONY LUB WYKWALIFIKOWANY.
5.1 PRZYGOTOWANIE
Rozpakować spawarkę i zamontować odłączone części, znajdujące się w opakowaniu.
5.1.1 Montaż przewodu powrotnego-zacisk kleszczowy (RYS. E)
5.1.2 Montaż przewodu spawania-uchwyt elektrody (RYS. F)
5.2 USTAWIENIE SPAWARKI
Wyznaczyć miejsce instalacji spawarki w taki sposób, aby w pobliżu otworu wlotowego
i wylotowego powietrza chłodzącego nie znajdowały się przeszkody (cyrkulacja
wymuszona za pomocą wentylatora, jeżeli występuje); upewnić się jednocześnie, czy
nie są zasysane pyły przewodzące, opary korozyjne, wilgoć, itd..
Zapewnić co najmniej 250mm wolnej przestrzeni wokół spawarki.
UWAGA! Ustawić spawarkę na płaskiej powierzchni, o nośności
odpowiedniej dla jej ciężaru, celem uniknięcia wywrócenia lub przesunięcia,
które są niebezpieczne.
5.3 PODŁĄCZENIE DO SIECI
- Przed wykonaniem jakiegokolwiek podłączenia elektrycznego należy sprawdzić,
czy dane podane na tabliczce spawarki odpowiadają wartościom napięcia i
częstotliwości sieci, będącymi do dyspozycji w miejscu instalacji.
- Spawarkę należy podłączyć wyłącznie do systemu zasilania z przewodem
neutralnym podłączonym do uziemienia.
- Aby zapewnić zabezpieczenie przed pośrednim kontaktem należy stosować
wyłączniki różnicoprądowe typu:
- Typ A (
) dla urządzeń jednofazowych;
- Typ B (
) dla urządzeń trójfazowych.
- Celem spełnienia wymagań Normy EN 61000-3-11 (Flicker) zaleca się podłączenie
spawarki do punktów interfejsowych sieci zasilania, które wykazują impedancję
mniejszą od wartości Zmax = 0.283 ohm.
- Spawarka nie spełnia wymogów normy IEC/EN 61000-3-12.
W przypadku podłączania do publicznej sieci zasilania, obowiązkiem instalatora
lub użytkownika jest sprawdzenie, czy spawarka może zostać do niej podłączona
(jeżeli to konieczne skonsultować się z przedsiębiorstwem zarządzającym siecią
dystrybucji).
5.3.1 Wtyczka i gniazdo
Podłączyć do przewodu zasilania znormalizowaną wtyczkę (2P + P.E) (1~); (3P +
P.E) (3~) o odpowiedniej obciążalności i przygotować gniazdko sieciowe, wyposażone
w bezpieczniki lub automatyczny wyłącznik; odpowiedni przewód uziemiający (żółto-
zielony) linii zasilania należy połączyć z zaciskiem uziemiającym. W tabeli (TAB.1)
podane są wartości, zalecane w amperach dla bezpieczników zwłocznych, wybranych
w zależności od maksymalnego prądu znamionowego, wytwarzanego przez spawarkę
oraz napięcia znamionowego zasilania.
UWAGA!
Nieprzestrzeganie
nieskuteczne działanie systemu zabezpieczającego, przewidzianego przez
producenta (klasy I), z konsekwentnymi poważnymi zagrożeniami dla osób (np.
szok elektryczny) lub przedmiotów (np. pożar).
5.4 PODŁĄCZENIA OBWODU SPAWANIA
UWAGA! PRZED WYKONANIEM NIŻEJ PODANYCH PODŁĄCZEŃ
NALEŻY UPEWNIĆ SIĘ, ŻE SPAWARKA JEST WYłĄCZONA I ODłĄCZYĆ
ZASILANIE.
W tabeli (TAB. 1) podane są wartości zalecane dla przewodów spawalniczych (w
mm
), w zależności od maksymalnego prądu, wytwarzanego przez spawarkę.
2
5.4.1 Spawanie metodą TIG
Podłączenie uchwytu spawalniczego
- Włożyć przewód doprowadzający prąd do odpowiedniego szybkiego zacisku
(-)/~. Podłączyć przełącznik trójbiegunowy (przycisk na uchwycie spawalniczym)
do odpowiedniego gniazdka. Podłączyć przewód rurowy doprowadzający gaz do
uchwytu spawalniczego do odpowiedniej złączki.
Podłączenie przewodu powrotnego prądu spawania
- Podłączyć przewód do spawanego przedmiotu lub do metalowego stołu, na którym
jest ułożony, najbliżej jak tylko jest to możliwe do wykonywanego złącza.
Ten przewód należy podłączyć do zacisku z symbolem (+) (~ dla urządzeń
spawających metodą TIG, które przewidują spawanie AC).
Podłączenie butli gazowej
- Wkręcić reduktor ciśnienia do zaworu butli gazowej, w przypadku zastosowania
gazu Argon lub mieszanki należy włożyć specjalną redukcję dostarczoną w
akcesoriach.
- Podłączyć przewód dopływu gazu do reduktora i dokręcić zacisk, znajdujący się w
wyposażeniu.
- Poluzować nakrętkę regulacyjną reduktora ciśnienia przed otwarciem zaworu butli.
- Otworzyć butlę i ustawić ilość gazu (l/min) zgodnie z orientacyjnymi danymi
zastosowania, przejrzyj tabelkę (TAB. 3); ilość gazu można ewentualnie regulować
podczas spawania obracając metalowy pierścień reduktora ciśnienia. Sprawdzić
szczelność przewodów rurowych i złączek.
UWAGA! Po zakończeniu pracy należy zawsze zamknąć zawór butli gazowej.
5.4.2 Spawanie metodą MMA
Prawie wszystkie elektrody otulone należy podłączyć do bieguna dodatniego (+)
wytwornicy; za wyjątkiem elektrod z otuleniem kwasowym, które należy podłączyć do
bieguna ujemnego (-).
Podłączenie przewodu spawalniczego do uchwytu elektrody
Na końcu przewodu znajduje się specjalny zacisk, który służy do zakleszczenia
nieosłoniętej części elektrody.
Przewód ten należy podłączyś do zacisku z symbolem (+).
Podłączenie przewodu powrotnego prądu spawania
Należy podłączyć do spawanego przedmiotu lub do metalowego stołu spawalniczego,
na którym jest ułożony, jak najbliżej jest to możliwe do wykonywanego złącza.
Przewód ten należy podłączyć do zacisku z symbolem (-).
Zalecenia:
- Przekręcić do końca łączniki przewodów spawalniczych w szybkozłączkach (jeżeli
występują), aby zapewnić prawidłowy zestyk elektryczny; w przeciwnym przypadku
nastąpi przegrzanie łączników, co powoduje szybkie zużycie i utratę skuteczności.
- Zastosować możliwie jak najkrótsze przewody spawalnicze.
wyżej
podanych
zaleceń
powoduje
- Nie używać metalowych struktur nie będących częścią obrabianego przedmiotu, w
zastępstwie przewodu powrotnego prądu spawania; może to stanowić zagrożenie
dla bezpieczeństwa i obniżać wydajność procesu spawania.
6. SPAWANIE: OPIS PROCESU
6.1 SPAWANIE TIG
Spawanie metodą TIG jest procesem, w którym wykorzystywane jest ciepło, wytwarzane
przez łuk elektryczny po jego zajarzeniu i utrzymywane pomiędzy elektrodą nietopliwą
(wolframową) oraz spawanym przedmiotem. Elektroda wolframowa podtrzymywana
jest przez odpowiedni uchwyt spawalniczy, służący do przekazywania prądu spawania
i zabezpieczenia samej elektrody oraz jeziorka spawalniczego przed utlenianiem
atmosferycznym za pomocą strumienia gazu obojętnego (zwykle Argon: Ar 99.5%),
który wypływa z dyszy ceramicznej (RYS. G).
Aby spawanie przebiegało prawidłowo niezbędne jest zastosowanie ściśle określonej
średnicy elektrody dla danego rodzaju prądu, zgodnie z tabelką (TAB. 3).
Elektroda powinna zwykle wystawać z dyszy ceramicznej na 2-3mm, aż do odległości
8mm w przypadku spawania pod kątem. Spawanie następuje przez stopienie brzegów
złącza. W przypadku niewielkich grubości odpowiednio przygotowanych (do 1mm
każda) nie jest wymagane spoiwo (RYS. H).
W przypadku większych grubości niezbędne jest przygotowanie pałeczek wykonanych
z materiału bazowego o tym samym składzie i odpowiedniej średnicy, z odpowiednio
przygotowanymi brzegami (RYS. I). Aby spawanie przebiegało prawidłowo zaleca się
dokładne oczyszczenie powierzchni z tlenku, olejów, smarów, rozpuszczalników, itp.
6.1.1 Zajrzenie HF i LIFT
Zajarzenie HF:
Zajarzenie łuku elektrycznego następuje bez kontaktu pomiędzy elektrodą wolframową
a spawanym przedmiotem, za pomocą iskry wytworzonej przez urządzenie o wysokiej
częstotliwości.
Ten sposób zajarzenia łuku nie powoduje wtrącenia wolframu do jeziorka
spawalniczego ani też zużycia elektrody i ułatwia start we wszystkich położeniach
spawania.
Proces:
Wcisnąć przycisk znajdujący się na uchwycie spawalniczym i zbliżyć przedmiot do
końcówki elektrody (2 - 3mm), odczekać aż zajarzy się łuk przekazywany przez
impulsy HF . Po zajarzeniu łuku utworzyć jeziorko ciekłego metalu na przedmiocie i
przesuwać się wzdłuż złącza.
W przypadku napotkania trudności podczas zajarzenia łuku, pomimo stwierdzenia
obecność gazu i widocznych wyładowań HF, nie należy przedłużać działania HF na
elektrodę ale sprawdzić integralność powierzchni i kształt końcówki, ewentualnie
zregenerować na ściernicy. Po zakończeniu cyklu pracy prąd jest anulowany przez
ustawioną krzywa opadania.
Zajarzenie LIFT:
Zajarzenie łuku elektrycznego następuje poprzez odsunięcie elektrody wolframowej
od spawanego przedmiotu. Ten sposób zajarzenia powoduje mniej zakłóceń elektro-
natężenia i zmniejsza do minimum wtrącenia wolframu oraz zużycie elektrody.
Proces:
Przyłożyć lekko końcówkę elektrody do spawanego przedmiotu. Wcisnąć do końca
przycisk na uchwycie spawalniczym i podnieść elektrodę o 2-3mm z kilkusekundowym
opóźnieniem, w ten sposób uzyska się zajarzenie łuku. Spawarka dostarcza
początkowo prąd I
, po kilku sekundach działania zostanie dostarczony ustawiony
LIFT
prąd spawania. Po zakończeniu cyklu prąd jest anulowany przez ustawioną krzywą
opadania.
6.1.2 Spawanie metodą TIG DC
Spawanie metodą TIG DC przeznaczone jest dla wszystkich stali węglowych
niskostopowych i wysokostopowych oraz dla metali ciężkich: miedź, nikiel, tytan i ich
stopy.
Podczas spawania metodą TIG DC z elektrodą znajdującą się na biegunie (-) jest
zwykle używana elektroda z 2% zawartością toru (pasmo koloru czerwonego) lub
elektroda z 2% zawartością ceru (pasmo koloru szarego).
Naostrzyć osiowo elektrodę wolframową na ściernicy, patrz RYS. L, dbając o to, aby
ostrze było idealnie koncentryczne celem uniknięcia odchyleń łuku. Ważne jest, aby
wykonać ostrzenie wzdłuż elektrody. Tę operację należy powtarzać okresowo, w
zależności od zastosowania i zużycia elektrody lub też, jeżeli została przypadkowo
zabrudzona, utlenia się lub też jest nieprawidłowo używana. Podczas spawania
metodą TIG DC jest możliwe funkcjonowanie 2- taktowe (2T) i 4-taktowe (4T).
6.1.3 Spawanie metodą TIG AC
Ten rodzaj spawania umożliwia spawanie metali, takich jak aluminium i magnez,
które tworzą na swojej powierzchni warstwę ochronną i izolującą tlenku. Zamieniając
biegunowość prądu spawania można "przerwać" warstwę powierzchniową tlenku za
pomocą mechanizmu zwanego "piaskowaniem jonowym". Napięcie na elektrodzie
wolframowej jest na przemian dodatnie (EP) i ujemne (EN). W czasie EP tlenek
zostanie usunięty z powierzchni ("czyszczenie" lub "dotrawianie"), umożliwiając
powstawanie jeziorka. W czasie EN następuje maksymalne obciążenie cieplne
przedmiotu, umożliwiające spawanie. Możliwość zmiany parametru balance w AC
umożliwia zredukowanie czasu trwania przepływu prądu EP do minimum, umożliwiając
tym samym szybsze spawanie.
Większe wartości parametru balance umożliwiają szybsze spawanie, większy
przetop, bardziej skoncentrowany łuk, węższe jeziorko spawalnicze i ograniczone
przegrzewanie elektrody. Natomiast mniejsze wartości tego parametru gwarantują
większą czystość spawanego przedmiotu. Używanie zbyt niskiej wartości parametru
balance powoduje rozszerzenie łuku i części utlenianej, przegrzanie elektrody
z konsekwentnym powstaniem kulki w końcowej części, napotkaniem trudności
podczas zajarzenia oraz zmianą kierunku łuku. Używanie zbyt dużej wartości balance
powoduje, że jeziorko spawalnicze jest "brudne" z ciemnymi wtrąceniami.
W tabeli (TAB. 4) znajduje się streszczenie skutków zmiany parametrów, które mogą
zaistnieć podczas spawania AC.
Podczas spawania metodą TIG AC jest możliwe funkcjonowanie 2- taktowe (2T) i
4- taktowe (4T).
Ponadto obowiązują instrukcje dotyczące procesu spawania.
W tabeli (TAB. 3) podane są dane orientacyjne dotyczące spawania aluminium;
najbardziej odpowiednią elektrodą jest czysta elektroda wolframowa (pasmo koloru
zielonego).
6.1.4 Proces spawania
- Wyregulować prąd spawania do żądanej wartości z pomocą pokrętła; ewentualnie
dostosować do rzeczywistego obciążenia cieplnego, niezbędnego podczas
spawania.
- Wcisnąć przycisk na uchwycie spawalniczym sprawdzając prawidłowy wypływ
strumienia gazu z uchwytu; jeżeli to konieczne należy wykalibrować czas
wyprzedzenia wypływu gazu (pre-gas) i czas opóźnienia wypływu gazu (post-
gas); oba te czasy należy regulować w zależności od warunków operacyjnych. W
szczególności opóźnienie wypływu gazu post-gas musi być takie, aby umożliwiało
schłodzenie elektrody i jeziorka po zakończeniu spawania, nie stykając się z
atmosferą (utleniania i skażenia).
Tryb TIG z sekwencja 2-Taktową:
- Wciśnięcie do końca przycisku uchwytu spawalniczego (P.T.) powoduje zajarzenie
- 123 -
Publicité
Chapitres
Dépannage
